από τα Τζουμέρκα
Για τους περισσότερους Έλληνες, η Αθήνα είναι το κέντρο του κόσμου, άντε και η συμπρωτεύουσα για να μη γκρινιάζει..Λένε λοιπόν, ότι εκεί γίνονται όλα, εκεί θα συμβούν όλα… Έξω από κει, ανύπαρκτα και άνευ σημασίας τα συμβαίνοντα. Αν θέλεις να είσαι στο "φως" μην απομακρύνεσαι από το κέντρο παλικάρι μου και θα’ρθει κάποτε και η δική σου ευκαιρία. Τι μεγάλη αυταπάτη! Πάνω σ’αυτό το υποταγμένο όραμα βουλιάζει η πλειοψηφία των παροικούντων στη μητρόπολη, πλημμυρισμένοι στη μοναξιά, σκιάζοντας τα χλωμά τους πρόσωπα με το καπέλο του ανεκπλήρωτου…
Εεε… πατριώτες! Υπάρχει και ένας άλλος κόσμος πιο πέρα, που μερικές φορές, αισθάνεται, όσο πιο μακριά τόσο πιο καλά, όσο πιο ψηλά εκεί στα άγονα ορεινά, τόσο πιο χαρούμενα, καθαρά και οξυγονούχα!Τούτος δω ο κόσμος, έχει μια θέληση, μια πεθυμιά, μια φωνή που εμείς οι μυημένοι την είπαμε "Φωνή Βουνώντων" και μερικές φορές, άμα χρειαστεί να τρυπήσει την απαξία και αδιαφορία του συστήματος, γίνεται κραυγή ασίγαστη και διαπεραστική, μα μετρημένη και αγαπησιάρικη, γιατί την συντροφεύουν αδιάκοπα μαγικές εικόνες, από παρθένα δάση, αγέρωχες και επιβλητικές βουνοκορφές, αλλά και καλοκουρδισμένες μελωδίες απ΄τα ρυάκια, τα ρέματα, τα ποτάμια, πολλά ποτάμια, που λαμπυρίζουν στις αμόλυντες ηλιαχτίδες του ζωοφόρου ήλιου!
Είμαστε εδώ λοιπόν… μια παρέα, που σιγά σιγά μεγαλώνει με τα χρόνια, που κλέβει χρόνο απ’την ξεκούρασή της και τις επαγγελματικές της υποχρεώσεις, προσπαθώντας να ξανακάνει τις γιορτές και τις σχόλες ημέρες χαράς, ψυχαγωγίας, επικοινωνίας αλλά και συγκίνησης, ανοίγοντας τα μυρωδάτα μπαούλα της παράδοσης, να ευωδιάσει το μέλλον!